Lactarius pallidus
Wat je moet weten
Lactarius pallidus is een eetbare paddenstoel van het geslacht Lactarius. Hij is bleek van kleur en komt voor op de grond in beuken- of berkenbossen. De gladde hoed is voorzien van een bijzonder dikke laag vlees en heeft vaak een gekromde rand.
Hoewel ze over het algemeen als eetbaar worden beschouwd, wordt het afgeraden om ze rauw te eten. Komt veel voor in Europa en minder vaak in Noord-Amerika en Australazië.
Lactarius pallidus groeit meestal mycorrhizaal onder beuken, maar kan ook onder berken gevonden worden. Hij ligt meestal half ingegraven tussen bladafval. Hij kan soms in grote groepen worden gevonden en komt de hele zomer en herfst voor. Komt algemeen voor in Europa maar is veel zeldzamer in Noord-Amerika. Komt ook voor in Australië.
Andere namen: Bleke melkmuts.
Paddenstoelen herkennen
Pet
4 tot 10 cm in diameter, convex en dan depressief, de hoed is bleekbruin met een rozige, vleeskleurige tint, soms met onduidelijke cirkelvormige zonering aan de rand.
Het oppervlak van de hoed is glad; het is slijmerig bij nat weer en blijft meestal kleverig maar met een glanzende glans bij droog weer.
Lamellen
Kort doorlopend en vrij dicht op elkaar, de lamellen zijn bleek rozig of bleek okergeel en soms, maar niet altijd, vlekkerig. Deze melkkap geeft overvloedige hoeveelheden witte latex af die meestal, maar niet altijd, vrij mild smaakt.
Stengel
Zeer variabel in diameter van 1 tot 2.5cm, en 3 tot 8cm lang, de stengel is min of meer cilindrisch of aan de basis licht toelopend. Het stengeloppervlak is glad en bleker dan de hoed; hij neigt hol te worden naarmate hij ouder wordt.
Sporen
Breed ellipsoïdaal, 7.5-8.5 x 6-6.5µm; versierd met ribbels en enkele dwarsverbindingen die soms een gedeeltelijk reticulum vormen.
Sporenafdruk
Bleek oker.
Geur en Smaak
Licht fruitige geur; de melk (latex) heeft meestal een milde smaak, maar niet altijd: soms worden Pale Milkcaps gevonden die erg heet smaken.
Habitat & Ecologische rol
Mycorrhiza; in loofbossen, voornamelijk onder beuken. Hoewel de Bleke melkmuts niet vaak voorkomt, is het vaak in grote groepen.
Gelijksoortige soorten
Lactarius moeteus is een soortgelijke maar veel zeldzamere melkkap; de steel is ontpit, hij laat een bleke crèmekleurige sporenafdruk achter, en hij komt voor onder pijnbomen, en minder algemeen in Noord-Amerika en Australazië.
Taxonomie en naamgeving
Deze paddenstoel werd in 1797 wetenschappelijk beschreven door Christiaan Hendrik Persoon, die hem de binominale naam Lactarius pallidis gaf, waar mycologen vandaag de dag nog steeds naar verwijzen.
Synoniemen van Lactarius pallidus zijn onder andere Agaricus lactifluus var. pallidus (Pers.) Pers., en Agaricus pallidus (Pers.) Vr.
De geslachtsnaam Lactarius betekent melk geven (lacteren) - een verwijzing naar de melkachtige latex die uit de lamellen van melkkapzwammen komt als ze worden doorgesneden of gescheurd.
De specifieke epitheton pallidus is een Latijns adjectief dat bleek betekent.
Bronnen:
Foto 1 - Auteur: Holger Krisp (CC BY-SA 4.0 Internationaal)
Foto 2 - Auteur: Amadej Trnkoczy (amadej) (CC BY-SA 3.0 Onbewerkt)
Foto 3 - Auteur: Jose Angel Urquia Goitia (CC BY-SA 4.0 Internationaal)
