Stereum sanguinolentum
Co warto wiedzieć
Stereum sanguinolentum to gatunek grzyba z rodziny Stereaceae. Jest to niejadalna skorupa podobna do grzyba o pomarszczonej powierzchni, drobno owłosiona za młodu, następnie gładka, szarawa do brązowej, brzeg białawy, siniak jaskrawoczerwony. Siedlisko na martwym drewnie drzew iglastych, w tym świerku, modrzewiu i sośnie.
Może być żywicielem pasożytniczego grzyba galaretowatego Tremella encephala.
Inne nazwy: Krwawiący grzyb Conk.
Identyfikacja grzybów
Ciało owocu
Cienka (zwykle mniej niż 1 mm grubości) skórzasta skorupa na powierzchni drewna żywiciela. Często górna krawędź jest zawinięta, tworząc wąską półkę (zwykle o grubości mniejszej niż 10 mm). Gdy są obecne, półki te mogą być połączone lub zachodzić na sąsiednie półki.
Powierzchnia
Powierzchnia owocnika składa się z warstwy drobnych włosków przypominających filc, czasami przyciśniętych płasko do powierzchni.
Kolor
Kolor waha się od beżowego przez bufiasty do ciemnobrązowego u dojrzałych okazów; brzeg jest jaśniejszy. Świeże owoce, które zostały uszkodzone, wydzielają czerwony sok lub sinieją na czerwono po dotknięciu. Owocniki wysychają do szarobrązowego koloru.
Zarodniki
Zarodniki są elipsoidalne do cylindrycznych, amyloidalne i zazwyczaj mają wymiary 7-10 na 3-4.5 µm.
Stereum sanguinolentum Objawy
Stereum sanguinolentum to podstawczak powodujący zarówno brązową, jak i białą zgniliznę drzew iglastych. Podstawowym objawem są czerwone smugi i przebarwienia. Jest to bazidiomycete białej zgnilizny, który powoduje rozległą zgniliznę wynikającą z ran, pozyskiwania drewna, zdzierania kory lub przycinania gałęzi. Stereum sanguinolentum tworzy klony terytorialne podczas rozprzestrzeniania się przez wzrost wegetatywny między przestrzennie oddzielonymi jednostkami zasobów; Armillaria spp, Heterobasidion annosum, Phellinus weirii, Inonotus tomentosus i Phellinus noxius współpracują z Stereum sanguinolentum w celu zaatakowania żywiciela. Kombinacje tych patogenów współpracują ze sobą, tworząc klony terytorialne, które mogą obejmować do kilku hektarów i przetrwać setki lat, infekując drzewa.
Biała zgnilizna powoduje stopniowy spadek zawartości celulozy w miarę postępującego rozkładu drzewa. Grzyby białej zgnilizny konsumują segmenty celulozy, które są uwalniane podczas rozkładu tak szybko, jak są produkowane. Biała zgnilizna jest również znana jako "zgnilizna rany świerka" i występuje, gdy zarodniki tworzą otwarte rany na żywicielu.
W przypadku brunatnej zgnilizny celuloza ulega degradacji. Szybki spadek długości łańcucha celulozy oznacza, że katalizator ułatwiający depolimeryzację łatwo uzyskuje dostęp do łańcuchów celulozy.
Cykl życiowy
Stereum sanguinolentum jest amfitycznym podstawczakiem. Monosporowe pary wewnątrzbazidiome są zawsze kompatybilne podczas rozmnażania, co ułatwia rozprzestrzenianie się grzyba. Izolaty monobazydiospor i trama są plurinukleatami i mają połączenia zaciskowe i często są dikariotyczne. Bazidiospory są heterokikaryotyczne, co wskazuje, że są amfityczne. Grzybnia, która rozprzestrzenia grzyby, wyrasta z heterodikariotycznych zarodników, które pochodzą z podstawczaków. Łączenie się homokarionów pochodzących z monokariotycznych bazidiospor lub proces pasożytniczy prowadzi do rekombinacji.
Stereum snaguinolentum jest niezwykle szybkim kolonizatorem świeżo martwego lub zranionego drewna drzew iglastych. Bycie amfitealicznym pozwala temu cyklowi na selektywne korzyści dla takich organizmów poprzez zwiększenie przeżywalności i rozprzestrzeniania się.
Rozprzestrzenianie odbywa się wyłącznie przez bazidiospory, a najczęstszym sposobem ich rozprzestrzeniania w tym cyklu jest rozprzestrzenianie przez wiatr. Roznoszone przez wiatr bazidiospory są produkowane partenogenetycznie, co oznacza rozmnażanie z komórki jajowej bez zapłodnienia. W przypadku białej zgnilizny infekcja następuje przez zarodniki lądujące w pobliżu ran lub przenoszenie fragmentów grzybni przez soki drzewne. Zgnilizna rozprzestrzenia się niezwykle szybko w pierwszych latach po zakażeniu, ale rozprzestrzenia się jeszcze szybciej, jeśli rany znajdują się w kołnierzu korzeniowym, a nie na pniu.
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany naukowo przez Albertiniego i Schweinitza w 1805 roku jako Thelephora sanguinolenta. Inne rodzaje, do których został przeniesiony w całej swojej historii taksonomicznej, obejmują Phlebomorpha, Auricularia, Merulius i Haematostereum. Grzyb ten jest powszechnie znany jako "krwawiący Stereum" lub "krwawiący pergamin iglasty".
Synonimy
Thelephora sanguinolenta Alb. & Schwein. (1805)
Phlebomorpha sanguinolenta (Alb. & Schwein.) Pers. (1822)
Thelephora sericea var. sanguinolenta (Alb. & Schwein.) Pers. (1822)
Auricularia sanguinolenta (Alb. & Schwein.) Grev. (1826)
Merulius sanguinolentus (Alb. & Schwein.) Spreng. (1827)
Stereum balsameum Peck (1875)
Haematostereum sanguinolentum (Alb. & Schwein.) Pouzar (1959)
Źródła:
Zdjęcie 1 - Autor: Andreas Kunze (CC BY-SA 3.0 Unported)
Zdjęcie 2 - Autor: Sarah DeLong-Duhon (CC BY 4.0 International)
