Laccaria proxima

Wat je moet weten

Laccaria proxima is een soort eetbare paddenstoel van het geslacht Laccaria uit de naaldbossen van Californië en het oosten en noorden van Noord-Amerika. Deze dennensoort is te herkennen aan een oranjebruine, fijnvezelig-squamulose kap die vervaagt naar lichtere tinten, rozeachtige lamellen, een overlangse streep die gelijkvormig of donkerder is dan de kap en witachtig mycelium aan de basis van de steel. Een onderscheidend kenmerk zijn de strepen op de stengel. Deze stengels zijn vrij taai.

Andere namen: Scurfy bedrieger.

Paddenstoel identificatie

1. Ecologie

   Mycorrhizaal met dennen (Pinus soorten), vooral in jonge aanplant; groeit verspreid of kuddevormig; zomer en herfst; wijd verspreid in Noord-Amerika.

2. Kap

   1.5-7 cm; convex, overgaand in vlak en soms verheven; de rand is eerst gerold, later recht en niet gelijnd; eerst fijn geruwd, later meer uitgesproken geruwd of geschubd; roodbruin tot oranjebruin.

3. Lamellen

   Aan de stengel vastgehecht; afstandelijk of bijna afstandelijk; rozeachtige vleeskleur.

4. Stam

   2.5-8 cm lang; tot 1 cm dik; gelijk of met verbrede basis; fijn of opvallend behaard en vezelig-vezelig; gekleurd als de hoed (soms met een donkerder basis); met wit basaal mycelium.

5. Vlees

   Dun; gekleurd als de hoed of bleker.

6. Geur en Smaak

   Niet opvallend.

7. Chemische reacties

   KOH negatief op dopoppervlak.

8. Sporenafdruk

   Wit.

9. Microscopische kenmerken

   Sporen 8-11 x 7-9 µ; elliptisch; doornen meestal 0.5-1 µ lang. Basidia 4-sporig. Cheilocystidia draadvormig tot subklavervormig of subcapitatief; tot ongeveer 70 x 10 µ. Pileipellis een cutis van 5-10 µ brede elementen, met af en toe of vaak bundels van rechtopstaande elementen; eindcellen subclavaat tot capitatum.

Gelijksoortige soorten

1. Laccaria laccata

   Een iets minder robuuste soort met gemiddeld een lichtere hoed; maar om de twee soorten met zekerheid te kunnen onderscheiden is microscopisch onderzoek van de sporen nodig.

2. Laccaria amethystina

   Is een paars gekleurd lid van hetzelfde geslacht; als het eenmaal is opgedroogd wordt het bleekbruin en bijna niet te onderscheiden van Laccaria laccataDe dop van deze soort is echter minder korrelig dan die van Laccaria proxima en deze laatste kan dus vrij gemakkelijk van L. amethystina zelfs bij droog weer.

3. Laccaria bicolor

   Onderscheidbaar door de stengel, die een lila basis heeft en een geelbruine bovenkant.

4. Laccaria tortilis

   Een kleine bedrieger met een vervormde hoed. Ze heeft slechts twee sporen per basidium, terwijl de andere Laccaria-soorten die in Groot-Brittannië en Ierland voorkomen er vier hebben.

Taxonomie en etymologie

In 1881 wetenschappelijk beschreven door de Franse mycoloog Jean Louis Emile Boudier (1828 - 1920). De Scurfy Deceiver werd in het genus Clitocybe geplaatst en kreeg de naam Clitocybe proxima. Zes jaar later verplaatste een andere Fransman, Narcisse Theophile Patouillard (1854 - 1926), deze soort naar het huidige geslacht, en zo werd de geaccepteerde wetenschappelijke naam Laccaria proxima.

Synoniemen van Laccaria proxima zijn onder andere Clitocybe proxima Boud., Laccaria laccata var. proxima (Boud.) Maire, en Laccaria proximella Singer.

Het specifieke epitheton proxima betekent het dichtst bij of naast, en qua uiterlijk lijkt Laccaria proxima het meest op de typesoort van dit geslacht, Laccaria laccata.

Bronnen:

Foto 1 - Auteur: Jerzy Opioła (CC BY-SA 4.0 Internationaal)

Foto 2 - Auteur: Jean-Pol GRANDMONT (CC BY-SA 3.0 Niet toegestaan)

Foto 3 - Auteur: Jerzy Opioła (CC BY-SA 4.0 Internationaal)

Foto 4 - Auteur: Ian Alexander (CC BY-SA 4.0 Internationaal)

Foto 5 - Auteur: zaca (CC BY-SA 3.0 Onbewerkt)