Neobulgaria pura

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Το Neobulgaria pura είναι ένα είδος μανιταριού που συναντάται συνήθως στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αναπτύσσεται σε πεσμένα κλαδιά πλατύφυλλων σκληρόφυλλων δέντρων, ιδίως οξιάς. Αυτά τα μανιτάρια έχουν σχήμα κυπέλλου και είναι ζελατινώδη στην υφή. Συχνά αναπτύσσονται μαζί σε συστάδες σε νεκρό σκληρό ξύλο με φλοιό, ειδικά σε οξιές. Κάθε μανιτάρι μπορεί να είναι έως και 1.97 ίντσες (5 cm) σε μέγεθος και είναι ανοιχτό ροζ και κάπως διαφανές. Οι άκρες των κυπέλλων είναι λευκές, ιδίως στα νεαρά μανιτάρια. Το εσωτερικό είναι λείο, ενώ το εξωτερικό είναι κοκκώδες. Τα σπόρια είναι λευκά, ελλειπτικού σχήματος, άχρωμα, λεία και έχουν μέγεθος 7.5 - 9 x 3.5 - 4.5 μm.

Μπορείτε να το βρείτε τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα. Η εμφάνισή του είναι αρκετά χαρακτηριστική, οπότε είναι απίθανο να συγχέεται με άλλα μανιτάρια. Υπάρχει μια πιο σκούρα ποικιλία που ονομάζεται var. foliacea, το οποίο έχει καρποφόρα σώματα που μοιάζουν με εγκέφαλο, αλλά τα μικροσκοπικά χαρακτηριστικά του είναι τα ίδια με την κοινή ποικιλία.

Άλλες ονομασίες: Beech Jellydisc, γερμανικά (Gemeiner Buchenkreisling, Blassrötlicher Gallertbecher, Buchen-Gallerkreisling).

Αναγνώριση μανιταριών

1. Καρποφόρα σώματα

   0.39 έως 1.97 ίντσες (1 έως 5 cm), αρχικά κωνικά, αργότερα δισκοειδή, πιατοειδή, συγκεντρωμένα σε μικρές ομάδες. Το υμενικό στρώμα είναι λείο, λευκοροζέ, λευκοπορφυρό-ροζ, που βρίσκεται στην εσωτερική επιφάνεια του δίσκου.

2. Asci

   70-95 * 8 μικρά, 8 σπόρια. Σπόροι 7.5-9 * 3.5-4.5 μικρά, ελλειπτικού σχήματος, με 2 σταγόνες ελαίου, άχρωμο.

3. Σάρκα

   Η σάρκα είναι ελαστική, ζελατινώδης.

4. Σπόροι

   Λευκό (6.5-9 x 3-4.5 μm).

5. Βιότοπος

   Νεκρά κλαδιά και κορμοί σκληρών ξύλων, κατά προτίμηση χαλκόξυλων, που κατοικούνται από αποικοδομητές στα τέλη του φθινοπώρου.

Παρόμοια είδη

1. Βουλγαρία inquinans

   Παρόμοιο σχήμα, αλλά μαύρο ή σκούρο καφέ χρώμα.

2. Ascotremella faginea

   Περιορίζεται σε φυλλοβόλα δάση και διακρίνεται από τα κατά μήκος ριγωτά σπόρια και τα μεγαλύτερα καρποφόρα σώματα.

3. Ascocoryne sarcoides

   Τα καρποφόρα σώματα έχουν κόκκινες αποχρώσεις, τα σπόρια είναι κυλινδρικά και σε ώριμη κατάσταση παρουσιάζουν διάφραγμα.

Ταξινόμηση και ετυμολογία

Το μανιτάρι αυτό, που ονομάζεται Neobulgaria pura, περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Persoon και αργότερα επιβεβαιώθηκε από τον Elias Magnus Fries το 1822. Το 1921, ο Αυστριακός μυκητολόγος Franz Petrak του έδωσε το σημερινό επιστημονικό του όνομα.

Η ονομασία Neobulgaria μπορεί να αναφέρεται στην δερματώδη εμφάνισή της, που πιθανώς μοιάζει με ένα σακουλάκι κρασιού που ονομάζεται "bulgar".' Εναλλακτικά, αν έχετε άλλες προτάσεις ονομασίας, είναι ευπρόσδεκτες! Όσον αφορά το "pura", είναι λατινική λέξη που σημαίνει "καθαρό" ή "καθαρό".'

Συνώνυμα

• Ascocoryne microspora (Ellis & Everhart) Korf (1971), Phytologia, 21(4), σελ. 202

• Ascotremella turbinata Seaver (1930), Mycologia, 22(2), p. 53

• Bulgaria lilacea (Quélet) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 323

• Bulgaria pura (Persoon) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 168

• Burcardia pura (Persoon) Kuntze (1891), Revisio generum plantarum, 2, p. 845

• Burckhardia pura (Pers.) Kuntze, Revis. gen. pl. (Λειψία) 2: 845 (1891)

• Coryne bresadolae Rehm, 1915

• Coryne foliacea Bres., στο Strasser, Verh. zool.-bot. Ges. Wien 55(9-10): 611 (1905)

• Coryne microspora Ellis & Everhart (1897), Bulletin of the Torrey botanical Club, 24(6), σελ. 282

• Coryne violacea (Hedwig) Boudier (1885), Bulletin de la Société mycologique de France, 1(1), p. 113

• Craterocolla pura (Pers.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 6: 779 (1888)

• Cudonia violacea (Hedwig) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 267

• Helotium janthinum (Fries) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 355

• Helotium violascens (Rehm) Boud., Hist. Κλάση. Discom. Eur. (Παρίσι): 112 (1907)

• Neobulgaria foliacea (Bres.) Dennis, Mycol. Pap. 62: 166 (1956)

• Neobulgaria pura var. foliacea (Bres.) Dennis & Gamundí, στο Gamundí & Dennis, Darwiniana 15: 19 (1969)

• Octospora violacea Hedwig (1789), Descripto et adumbratio microscopico analytica muscorum frondorosum, 2, p. 27, καρτέλα. 8, fig. a

• Ombrophila lilacea (Quélet) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 614

• Ombrophila microspora (Ellis) & Everhart) Saccardo & P. Sydow (1899), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 14, p. 802

• Ombrophila pura (Pers.) Quél., Enchir. fung. (Παρίσι): 230 (1886)

• Ombrophila violacea (Hedwig) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 140

• Ombrophila violascens Rehm, Rabenh. Krypt.-Fl., Εκδ. 2 (Λειψία) 1.3(lief. 34): 478 (1891)

• Peziza janthina Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 130

• Peziza pura Persoon (1796), Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 1, p. 40 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)

• Peziza violacea (Hedwig) J.F. Gmelin (1792), Systema naturae, Edn 13, 2, p. 1452 (nom. illegit.)

• Phialea janthina (Persoon) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycètes, p. 102

• Phialea lilacea Quélet (1880), Grevillea, 8(47), σ. 116

• Tremella saccharina var. foliacea (Bres.) Bref.

Πηγές:

Φωτογραφία 1 - Συγγραφέας: S... (CC BY-SA 2.0 Γενικός)

Φωτογραφία 2 - Συγγραφέας: Holger Krisp (CC BY 3.0 Unported)

Φωτογραφία 3 - Συγγραφέας: Δρ: Christian Grenier (Public Domain)

Φωτογραφία 4 - Συγγραφέας: Christian Grenier (Δημόσιος τομέας)

Φωτογραφία 5 - Συγγραφέας: Björn S... (CC BY-SA 2.0 Generic)