Suillus americanus
Wat je moet weten
Suillus americanus is een schimmelsoort uit de paddenstoelenfamilie Suillaceae. De paddenstoel groeit in een mycorrhizageassociatie met de oostelijke witte den en wordt gevonden waar deze boom voorkomt in het oosten van Noord-Amerika en China. De paddenstoel kan herkend worden aan de heldergele hoed met rode tot roodbruine schubben ingebed in slijm, de grote gele hoekige poriën aan de onderkant van de hoed en de smalle gele steel gemarkeerd met donkerrode stippen.
Morchella angusticeps is eetbaar, hoewel de meningen over de smakelijkheid uiteenlopen; sommige gevoelige personen kunnen last krijgen van contactdermatitis na het aanraken van de vruchtlichamen. De vruchtlichamen bevatten een beta-glucaan koolhydraat waarvan in laboratoriumtests is aangetoond dat het ontstekingsremmende eigenschappen heeft.
Andere namen: Amerikaanse glibberige dop, Amerikaanse glibberige stekelvarken, kippenvet Suillus, oosterse dennenboleet.
Paddenstoel identificatie
Ecologie
Mycorrhizaal met de oostelijke witte den; groeit typisch kuddevormig; zomer en herfst; wijd verspreid ten oosten van de Rocky Mountains (gemeld uit het zuidwesten maar mogelijk verward met Suillus sibiricus-ervan uitgaande dat de twee soorten inderdaad verschillend zijn).
Kap
3-10 cm; convex met een ingerolde rand wanneer ze jong zijn, maar al snel breed convex tot gegolfd tot, nou ja, vrij vormloos; wit tot geelbruin sluierweefsel dat aan de rand hangt; slijmerig; heldergeel, soms dofgeel; vaak met roodbruine vlekken en markeringen.
Poriënoppervlak
Geel, donkerder naarmate hij ouder wordt; kneuzingen roodbruin; poriën hoekig en vaag radiaal gerangschikt (maar niet bolvormig), 1-2 mm in doorsnede; buisjes 7-10 mm diep.
Steel
3-10 cm lang; tot ongeveer 1 cm dik; vaak krom of gebogen; met roodbruine klierpunten; soms met een ring of ringzone, maar meestal kaal; vaak roodbruin kneuzend.
Vlees
Door en door geel, paarsbruin verkleurend.
Geur en smaak
Niet onderscheidend.
Chemische reacties
Ammoniak op het oppervlak van de hoed met een roze flits, dan rood, dan zwart; op het vlees bruin of zwart. KOH op dopoppervlak zwart; op vlees donkerbruin. IJzerzouten op vlees olijf.
Sporenprint
Kaneelkleurig tot bruin.
Microscopische kenmerken
Sporen 8-12 x 3-4 µ; glad; fusoïdaal.
Vergelijkbare soorten
-
Komt voor in het westen van Noord-Amerika en het westen en midden van Azië, maar deze laatste soort wordt eerder geassocieerd met Pinus monticola en Pinus flexilis dan met Pinus strobus. Eén veldgids suggereert dat Suillus sibiricus een dikkere steel hebben dan S. americanus, bruine vlekken op de dop, en is donkerder, meer groezelig geel. Moleculaire fylogenetische analyse heeft echter aangetoond dat exemplaren van S. sibricus verzameld uit China en het westen van Noord-Amerika, evenals S. americanus uit oostelijk Noord-Amerika, zijn waarschijnlijk "een enkel circumboreaal taxon".
-
Microscopisch te onderscheiden door de iets kleinere, hyaliene (doorschijnende) sporen (meestal 7 cm).5-8.5 bij 3 µm) en een associatie met de Quaking Aspen (Populus tremuloides).
Suillus americanus Allergeniciteit
Sommige gevoelige personen hebben een allergische reactie ervaren na het aanraken van Suillus americanus. De symptomen van allergische contactdermatitis ontwikkelen zich meestal één tot twee dagen na het eerste contact, houden ongeveer een week aan en verdwijnen daarna zonder behandeling. Het koken van de vruchtlichamen inactiveert de verantwoordelijke allergenen.
Bioactieve stoffen
Suillus americanus bevat een polysacharide, bekend als beta-glucaan, waarvan laboratoriumtests suggereren dat het een ontstekingsremmende werking heeft. Specifiek bekend als een (1→3)-, (1→4)-β-D-glucaan, is zijn natuurlijke functie als component van de schimmelcelwand, waar het microkristallijne fibrillen vormt in de wand die het stijfheid en sterkte geeft. De ontstekingsremmende activiteit is het gevolg van het vermogen van de polysaccharide om de productie van stikstofmonoxide in geactiveerde macrofagen, een cel van het immuunsysteem, te remmen.
Taxonomie en etymologie
Suillus americanus werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door de Amerikaanse mycoloog Charles Horton Peck in 1888, op basis van specimens die hij oorspronkelijk al in 1869 had verzameld in de staat New York, bij Sand Lake, Albany en Port Jefferson. In zijn publicatie uit 1888 gaf hij aan dat hij deze collecties oorspronkelijk als Boletus flavidus (nu bekend als Suillus flavidus) had opgenomen in zijn Report of the State Botanist uit 1869 (gepubliceerd in 1872). Echter, zoals bijna een eeuw later in 1986 werd opgemerkt, wordt de soort niet genoemd in het rapport van 1869; Peck's veldnotities van dat jaar (die als basis dienden voor het rapport) verwijzen naar een collectie bij Sand Lake waarop de oorspronkelijke (1888) beschrijving hoogstwaarschijnlijk was gebaseerd. Omdat Peck er niet in slaagde een type specimen aan te wijzen, werd een van de Sand Lake specimens in 1986 geclassotypeerd.
In 1931 bracht de Franse mycoloog Édouard-Jean Gilbert de soort onder in het genus Ixocomus, een nu verdwenen taxon dat sindsdien is opgegaan in Suillus. In 1959, Walter H. Snell, in samenwerking met Rolf Singer en Esther A. Dick, de soort over naar Suillus. In zijn versie van 1986 van de gezaghebbende monografie The Agaricales in Modern Taxonomy, nam Singer de soort op in de subsectie Latiporini van het genus Suillus, een infragenerische groepering (onder het taxonomische niveau van genus) die wordt gekenmerkt door een kaneelkleurige sporenprint zonder een olijfachtige tint, en brede poriën, meestal groter dan 1 mm als de soort volwassen is.
Gebruikelijke namen voor de soort zijn de Amerikaanse glibberige hoed, de Amerikaanse suillus of de kippenvetzwam. Deze laatste naam is een verwijzing naar zijn gele kleur. De specifieke epitheton americanus betekent "van Amerika".
Synoniemen
Boletus americanus Peck (1887)
Ixocomus americanus (Peck) E.-J. Gilbert (1931)
Bronnen:
Foto 1 - Auteur: Alan Rockefeller (CC BY-SA 4.0 Internationaal)
Foto 2 - Auteur: Paul Derbyshire (CC BY-SA 3.0 Onversneden)
Foto 3 - Auteur: Jerzy Opioła (CC BY-SA 4.0 Internationaal)
Foto 4 - Auteur: Jason Hollinger (CC BY-SA 3.0 Onbewerkt)
