Fomitopsis pinicola

Bilmeniz Gerekenler

Fomitopsis pinicola, genellikle ölü kozalaklı ağaçlarda toplanan kahverengi çürükçül bir Basidiomycete türüdür. Eski yıllık katmanlar ile mevcut katman arasında neredeyse her zaman turuncu veya kırmızı bir bant bulunur, bu da bu poliporu anında tanınabilir hale getirir. Yenmez ancak tentür ve çay yapımında kullanılır. Türlerin bazidiokarpları çok yıllıktır ve her büyüme mevsiminde yeni bir hymenophore tabakası üreterek uzun yıllar devam eder. Avrupa, Asya, Amerika, Kanada ve orta Meksika'da bulunur.

Fomitopsis pinicola'nın kozalaklı ormanlardaki rolü çok önemlidir, çünkü bu tür bu ekosistemlerdeki en önde gelen odun çürütücülerden biridir ve dolayısıyla karbon döngüsünde önemli bir rol oynar.

Ölü kozalaklı ağaçlarda yetişir, ancak büyük gövde yaralarında, kırık tepelerde ve canlı ağaçların ölü dokularında da gelişebilir. Olgun ormanlarda, bu kök çürüklüğü mantarları Alaska'nın başlıca ağaç türlerinin yıllık odun hacminde muazzam bir kayba neden olmaktadır. Güneydoğu Alaska'daki yaşlı kerestelerin yaklaşık üçte biri, büyük ölçüde bu mantar türünden kaynaklanan çürüme nedeniyle bozuktur.

Fomitopsis pinicola tarafından dikili ağaçlarda oluşturulan boşluklar, ayılar, tarla fareleri, sincaplar ve çeşitli kuş türleri de dahil olmak üzere birçok yaban hayatı türü için önemli bir yaşam alanı sağlar.

Yaşam döngüsünün sonunda, Fomitopsis pinicola'nın gözenekleri beyazımsı bir balmumu ile kapanır.

Diğer isimler: Kırmızı Kuşaklı Polipor, Rotrandiger Baumschwamm (Almanca), Fichtenporling (Almanca), Roodgerande houtzwam (Hollanda), Polypore marginé (Fransa), Troudnatec Pásovaný (Çek Cumhuriyeti), Randbæltet hovporesvamp (Danimarka), Kännupess (Estonya), Kantokääpä (Finlandiya), Szegett tapló (Macaristan), Letonya: Parastā apmalpiepe, Apmalotā piepe, Klibbticka (İsveç), Smrekova kresilača (Slovenya), Práchnovček pásikavý (Slovakya), ﾂｶﾞｻﾙﾉｺｼｶｹ (Japonya).

Mantar Tanımlama

1. Kapak

   Yaklaşık 40 cm genişliğe ve 10 cm derinliğe kadar; yarım daire veya yelpaze şeklinde; dışbükey veya toynak şeklinde; pürüzsüz, yaşlandıkça kırışır; kenara doğru (ve genel olarak çok gençken) vernikli görünür; kırmızıdan koyu kahverengimsi kırmızıya (veya yapışma noktasına doğru veya olgunlaştığında kahverengiden siyaha), beyazla sarı arasında bir kenar bölgesi vardır.

2. Gözenek Yüzeyi

   Krem rengi; önemli ölçüde çürüme yok; mm başına 3-6 yuvarlak gözenekli; tüp katmanları genellikle oldukça belirgin, 8 mm derinliğe kadar. Genellikle daha açık renkli kenar, başlığın (tüplerin) alt tarafının bazen hafifçe sararması ve beyazımsı ila kremsi okrasif etin dokunulduğunda veya yaşlandıkça koyulaşması bu mantarın diğer özellikleridir.

3. Et

   Beyazımsı; derimsi ila odunsu.

4. Koku

   Taze iken küflü ve güçlü.

5. Sezon

   Bu mantar tüm yıl boyunca yetişir ve genellikle birkaç yıl boyunca yerde kalır.

6. Habitat

   Kozalaklı ağaçların ve bazen sert ağaçların (huş ve titrek kavak dahil) ölü odunlarında saprobiktir; bazen canlı ağaçlarda da parazittir; kahverengi kübik bir çürümeye neden olur; tek başına veya büyük gruplar halinde büyür; çok yıllıktır; kozalaklı ağaçların bulunduğu Kuzey Amerika'da oldukça yaygın bir şekilde dağılmıştır ancak görünüşe göre güneydoğu Amerika Birleşik Devletleri'nde nadirdir veya yoktur.

Benzer Türler

1. Fomitopsis rosea

   Daha küçük, oldukça toynak şeklinde meyveler, yüzey donuk, gri-pembe ila kırmızımsı kahverengi, daha sonra siyahımsı. Tüpler, gözenekler ve et rengi pembe ila kahverengimsi pembedir. Doğal meşcerelerde dökülmüş ladin ve köknar gövdelerinde yetişir.

2. Fomes fomentarius

   Daha az belirgin renkli kapak yüzeyi, beyaz spor tozu. Et rengi koyu sarı-kahverengidir, konsantrik bantlar ve daha açık renkli misel çekirdeği vardır.

Kullanım Alanları

1. İç mekanda dekorasyon amaçları için iyi. Ladin poliporları böcekleri (haşarat) çekmez.

2. Boyanmış giysiler için: sarı renk = %9 amonyak (amonyak çözeltisi) kurutulmuş mantarlarla bir gece bekletin. Daha sonra kaynatmadan 90 ° 'de 1 saat demlenmeye bırakın, aksi takdirde reçineli bir kabuk oluşacaktır.

3. Halk hekimliğinde ilaç üretimi için hammadde olarak.

4. Mantar aroması üretiminde.

Tıbbi Özellikler

1. Halk tıbbında anti-enflamatuar, stiptik ve antimikrobiyal olarak kullanılmıştır.

2. Etanol özütü kanser hücrelerine, anti-enflamatuar ve antimikrobiyal etkilere karşı en yüksek aktiviteyi göstermiştir.

3. Suda çözünebilen Polisakkarit glukanlar bağışıklık sistemini düzenleyici aktiviteye sahiptir

4. Sindirim sistemi iltihabını azaltmak için tonik olarak kullanın. Muhtemelen sitokin inflamatuar yanıtını kontrol ederek

5. Bir çalışmada Fomitopsis pinicola çok yüksek fenolik konsantrasyonu ve güçlü anti-oksidan özellikler göstermiştir.

6. Yüksek oranda germanyum - bir anti-oksidan, anti-kanser, anti-mutajenik ve oksijen katalizörü, vücut hücrelerine oksijen tedarikini artırarak daha fazla enerji üretimi sağlar.

7. Hipoglisemik glisanlar sayesinde insülin üretimini normalleştirerek ve düzenleyerek kan şekeri regülasyonu.

8. Karaciğer ve bağırsaklardaki toksinlerin atılmasına yardımcı olan acı terpenoidler sayesinde karaciğer detoksifikatörü.

9. Nötrofil sayısını ve diğer beyaz kan hücrelerini artırır.

10. Artrit ve ağrılı oto-immün ve inflamatuar hastalıklarda faydalı olabilecek doğal steroidler içerir

11. Triterpenlerin (hepato-koruyucu, anti-inflamatuar) konsantrasyonu kabukta en yüksek, genç mantarlarda ise daha düşüktür.

12. Anti-histamin bitkisel steroller içerir.

13. Yağ asitleri dolaşım uyarıcı özellikler gösterir.

14. COX-2'yi seçici olarak inhibe ederek inflamatuar prostaglandinlerin sentezini engeller. Aspirin gibi NSAİİ'ler aynı zamanda COX-1 inhibitörü olduğundan ve COX-1 inhibitörlerinin kullanımı mide ülseri riskini artırdığından, seçici COX-2 inhibitörleri önemlidir.

    "Gram-pozitif bakterilere karşı biyoaktiviteleri ve anti-fungal ajan olarak güçleri nedeniyle, özellikle F. pinicola'nın moleküler düzeyde daha fazla araştırılmaya değer olduğu. Bu mantar geleneksel Avrupa tıbbında yaygın olarak kullanılmaktaydı, ancak sentetik ilaçların kullanılmaya başlanmasından sonra faydaları ve kullanımı unutulmuştur. Natüropatinin rönesansı ve artan bakteri ve mantar dirençleri nedeniyle, geleneksel tıbbi mantarlarla çalışmak giderek daha ilginç ve ödüllendirici hale geliyor."

Fomitopsis pinicola İkili Ekstrakt Tarifi

Nasıl pişirilir

1. 1:20 kurutulmuş mantar:su (1oz mantar: 560ml Su).

2. Sıvı yarı yarıya azalana kadar pişirin (280 mL).

3. Soğumaya bırakın, mantar ve suyu sterilize edilmiş kavanoza koyun.

4. 95 ml %95 alkol ekleyin (yaklaşık %30 ETOH istiyorsunuz).

5. Her gün çalkalayın ve 3 hafta boyunca maserasyona bırakın.

6. Süzün ve çift ekstraktınız olsun!

Fomitopsis pinicola Çayı Tarifi

İçindekiler

1. 1/2 su bardağı taze kırmızı kuşaklı polipor (sabredebildiğiniz kadar ince doğranmış)

2. 1 litre su

Nasıl pişirilir

1. Doğranmış poliporu büyük bir tencereye koyun ve üzerini su ile kapatın.

2. Suyu kaynatın (mantarların zaten tencerede olduğundan emin olun, çünkü onları hava sıcaklığından kaynama derecesine ve ötesine kadar ısıtmak ekstraksiyon işlemi için önemlidir).

3. 20-30 dakika su kaynatın.

4. Süzgeçten geçirin ve tadını çıkarın! Bir kaynatma beş güne kadar buzdolabında saklanabilir.

5. Bu tarifi ilk kez yaptığınızda küçük bir fincan için, ardından ilave çay veya diğer mantar ürünlerini tüketmeden önce 24 saat bekleyin. Kural olarak, ilk başta az miktarda mantar (veya mantar özü) yemek ve her seferinde yalnızca bir hasat edilmiş mantarı denemek her zaman mantıklıdır.

6. Ek mantar veya mantar ürünleri tüketmeden önce tam 24 saat bekleyin.

Taksonomi ve Etimoloji

1810 yılında İsveçli botanikçi Olof Swartz (1760 - 1818) bu türü tanımlamış ve Boletus pinicola adını vermiştir.

1881 yılında Finlandiyalı mikolog Petter Adolf Karsten (1834 - 1917) bu türü yeni Fomitopsis cinsine aktarmış ve şu anda kabul edilen bilimsel adını Fomitopsis pinicola olarak vermiştir.

Genel adı olan Fomitopsis, "görünüş olarak Fomes'e benzer" anlamına gelir. Pinicola epiteti Latince "pinícolus" = çamlar arasında yaşayan kelimesinden türemiştir.

Eşanlamlılar ve Çeşitler

• Boletus pinicola Sw., Svenska Vet. Acad. el., 1852: 88 (1810)

• Antrodia serpens var. yumru (P. Karsten) P. Karsten (1889), Bidrag till kännedom af Finlands natur och folk, 48, s. 324

• Antrodia yumrusu (P. Karsten) P. Karsten (1898), Kritisk öfversigt af Finlands basidsvampar, 3, s. 17

• Boletus ellipticus Persoon (1797), Commentarius fungorum Bavariae indigenorum icones pictas, p. 108

• Boletus fulvus Schaeffer (1774), Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam, 4, s. 89, sekme. 262 (nom. yasa dişi.)

• Boletus igniarius Vahl (1787), Flora danica, 16, s. 8, sekme. 953 (nom. yasa dişi.)

• Boletus igniarius var. ß ellipticus(Persoon) Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 535

• Boletus marginatus Persoon (1794), in Römer, Neues magazin für die botanik, 1, p. 108

• Boletus pinicola Swartz (1810), Kongl. vetenskaps akademiens nya handlingar, 31, p. 88 (Basionyme) Yaptırım : Fries (1821)

• Boletus semiovatus Schaeffer (1774), Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam, 4, s. 92, sekme. 270

• Boletus ungulatus Schaeffer (1774), Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam, 4, s. 88, sekme. 137

• Coriolus helveolus (Rostk.) Quél. (1890)

• Favolus pini-halepensis Patouillard (1889), Tabulae analyticae fungorum, 7, s. 49

• Favolus pinihalepensis Pat. (1897)

• Fomes albus (Lázaro Ibiza) Saccardo & Trotter (1925), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 23, s. 398

• Fomes cinnamomeus Gillet (1877), Les hyménomycètes, ou description de tous les champignons (fungi) qui croissent en France, p. 683

• Fomes cinnamomeus Trog ex Fr. (1849)

• Fomes lychneus Lázaro Ibiza (1916), Revista de la real Academia de ciencias exactas, fiscicas y naturales de Madrid, 14, p. 666

• Fomes marginatus (Persoon) Gillet (1877), Les hyménomycètes, ou description de tous les champignons (fungi) qui croissent en France, p. 683

• Fomes marginatus f. paludosus Murashk. ex Pilát (1936)

• Fomes pini-halepensis Patouillard (1897), Catalogue raisonné des plantes cellulaires de la Tunisie, p. 49

• Fomes pinicola (Sw.) Fr., Summa sebze. İskandinav., Bölüm Postası. (Stockholm) (1849)

• Fomes pinicola (Swartz) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, s. 321

• Fomes pinicola var. marginatus (Persoon) Overholts (1953), Michigan Üniversitesi çalışmaları, bilimsel seri, 19, s. 44

• Fomes ponderosus H. Schrenk (1903), Bulletin of the United States Department of agriculture, bureau of plant industry, 36, p. 30 (nom. yasa dişi.)

• Fomes subungulatus Murrill (1908), Bulletin of the Torrey botanical Club, 35(8), p. 410

• Fomes thomsonii (Berkeley) Cooke (1885), Grevillea, 14(69), p. 17

• Fomes ungulatus (Schaeffer) Saccardo (1879), Michelia, 1(5), s. 539

• Fomitopsis marginata (Persoon) P. Karsten (1881), Meddelanden af societas pro fauna et flora fennica, 6, s. 9

• Fomitopsis pinicola (Swartz) P. Karsten (1881), Meddelanden af societas pro fauna et flora fennica, 6, s. 9

• Fomitopsis pinicola f. effusa (Bourdot & Galzin) Domański

• Fomitopsis pinicola f. paludosa (Murashk. eski Pilát) Domański

• Fomitopsis pinicola f. resupinata (Bourdot & Galzin) Bondartsev (1953)

• Fomitopsis subungulata (Murrill) Imazeki (1943), Bulletin of the Tokyo science Museum, 6, p. 92

• Friesia rubra Lázaro Ibiza (1916), Revista de la real Academia de ciencias exactas, fiscicas y naturales de Madrid, 14, p. 590

• Ganoderma rubrum (Lázaro Ibiza) Saccardo & Trotter (1925), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 23, s. 402

• Ischnoderma helveolum (Rostkovius) P. Karsten (1879), Meddelanden af societas pro fauna et flora fennica, 5, s. 38

• Mensularia alba Lázaro Ibiza (1916), Revista de la real Academia de ciencias exactas, fiscicas y naturales de Madrid, 14, s. 738

• Mensularia marginata (Persoon) Lázaro Ibiza (1916), Revista de la real Academia de ciencias exactas, fiscicas y naturales de Madrid, 14, p. 738

• Physisporus yumrusu P. Karsten (1885), Hedwigia, 24(2), s. 72

• Piptoporus helveolus (Rostkovius) P. Karsten (1882), Bidrag till kännedom af Finlands natur och folk, 37, s. 45

• Placodes cinnamomeus (Gillet) Ricken (1918), Vademecum für pilzfreunde, Edn 1, p. 223

• Placodes helveolus (Rostkovius) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 170

• Placodes marginatus (Persoon) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 171

• Placodes marginatus var. pinicola(Swartz) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 171

• Placodes pinicola (Swartz) Patouillard (1887), Les hyménomycètes d'Europe, anatomie générale et classification des champignons supérieurs, p. 139

• Placodes ungulatus (Schaeffer) Ricken (1918), Vademecum für pilzfreunde, Edn 1, p. 225

• Polyporus cinnamomeus Trog (1832), Flora oder botanische zeitung (Regensburg), 15(2), 35, p. 556 (nom. yasa dişi.)

• Polyporus helveolus Rostkovius (1837), in Sturm, Deutschlands flora, Abt. III, die pilze Deutschlands, 4(16-17), s. 73, sekme. 35

• Polyporus marginatus (Pers.) Fr., Syst. mycol. (Lundae) 1: 372 (1821)

• Polyporus marginatus (Persoon) Fries (1821), Systema mycologicum, 1, s. 372

• Polyporus marginatus Fr., Epicr. syst. mycol. (Uppsala): 468 (1838)

• Polyporus marginatus var. pinicola(Swartz) Costantin & L.M. Dufour (1891), Nouvelle flore des champignons, Edn 1, s. 147

• Polyporus parvulus (Lázaro Ibiza) Saccardo & Trotter (1925), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 23, s. 369 (nom. yasa dişi.)

• Polyporus pinicola (Swartz) Fries (1821), Systema mycologicum, 1, s. 372

• Polyporus pinicola var. ß resupinatus Persoon (1825), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 2, p. 84

• Polyporus ponderosus H. Schrenk (1903), Amerika Birleşik Devletleri Tarım Bakanlığı Teknik Bülteni, 36, s. 30 (nom. yasa dişi.)

• Polyporus semiovatus (Schaeff.) Britzelm. (1887)

• Polyporus thomsonii Berkeley (1854), in W.J. Hooker, Journal of botany and Kew Garden miscellany, 6, s. 142

• Polyporus ungulatus (Schaeffer) Saccardo (1879), Michelia, 1(5), s. 539

• Pseudofomes pinicola (Swartz) Lázaro Ibiza (1916), Revista de la real Academia de ciencias exactas, fiscicas y naturales de Madrid, 14, p. 584

• Scindalma cinnamomeum (Gillet) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 518

• Scindalma marginatum (Pers.) Kuntze (1898)

• Scindalma semiovatum (Schaeffer) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 517

• Scindalma thomsonii (Berkeley) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 519

• Scindalma ungulatum (Schaeffer) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 519

• Trametes marginata (Persoon) P. Karsten (1882), Bidrag till kännedom af Finlands natur och folk, 37, s. 46

• Trametes pinicola (Swartz) P. Karsten (1882), Bidrag till kännedom af Finlands natur och folk, 37, s. 46

• Ungularia parvula Lázaro Ibiza (1916), Revista de la real Academia de ciencias exactas, fiscicas y naturales de Madrid, 14, p. 671

• Ungulina marginata (Fr.) Pat., Essai Vergi. Hyménomyc.: 103 (1900)

• Ungulina marginata (Pers.) Bourdot & Galzin, Hyménomyc. de France: 601 (1928)

• Ungulina marginata (Pers.) Pat. (1900) f. marginata

• Ungulina marginata (Persoon) Patouillard (1900), Essai taxonomique sur les familles et les genres des Hyménomycètes, p. 103

• Ungulina marginata f. effusa Bourdot & Galzin (1925)

• Ungulina marginata f. paludosa Pilát (1936)

• Ungulina marginata f. przibramensis Pilát (1929)

• Ungulina marginata f. resupinata Bourdot & Galzin (1925)

• Ungulina pinicola (Swartz) Singer (1929), Beihefte zum botanischen centralblatt, zweite abteilung, 46, p. 79

• Ungulina ungulata (Schaeffer) Patouillard (1914), Leaflets of Philippine botany, 6(104), p. 2250

Fomitopsis pinicola Video

[medya=https://www.youtube.com/watch?v=CWZd8UsOn1c]

Kaynak:

Tüm fotoğraflar Ultimate Mushroom ekibi tarafından çekilmiştir ve Attribution-ShareAlike 4.0 International lisansı kapsamında kendi amaçlarınız için kullanılabilir.