Gyromitra infula
Τι πρέπει να γνωρίζετε
Το Gyromitra infula εμφανίζεται στα τέλη του καλοκαιριού και το φθινόπωρο, όχι την άνοιξη, όταν μπορούν να βρεθούν άλλα είδη Gyromitra (στην παράκτια Καλιφόρνια, ωστόσο, καρποφορεί το χειμώνα και την άνοιξη). Το ευρέως λοβωτό κάλυμμά του είναι συνήθως τσιμπημένο σε δύο λοβούς, δημιουργώντας μια εμφάνιση σε σχήμα σέλας. Το χρώμα του είναι εξαιρετικά ευμετάβλητο.
Τα σκούρα κοκκινωπά-καφέ καπάκια των καρποφόρων σωμάτων αναπτύσσουν ένα χαρακτηριστικό σχήμα σέλας κατά την ωρίμανση, και τα άκρα και των δύο λοβών της σέλας είναι τραβηγμένα σε αιχμηρές άκρες που προεξέχουν πάνω από το επίπεδο του καρποφόρου σώματος.
Ο μίσχος είναι λευκός ή ανοιχτόχρωμος ανοιχτόχρωμος καστανός, λείος εξωτερικά, αλλά κοίλος με μερικούς θαλάμους στο εσωτερικό του.
Το Gyromitra infula θεωρείται μη βρώσιμο, καθώς περιέχει την τοξική ένωση γυρομιτρίνη, η οποία, όταν μεταβολίζεται από τον οργανισμό, μετατρέπεται σε μονομεθυλ-υδραζίνη, συστατικό ορισμένων καυσίμων πυραύλων. Η τοξίνη μπορεί να αφαιρεθεί με σχολαστικό μαγείρεμα. Οι μύκητες Gyromitra περιλαμβάνονται στην ανεπίσημη κατηγορία "ψευδομορχίδες".
Άλλες ονομασίες: Hooded False Morel, Elfin Saddle.
Αναγνώριση μανιταριών
Οικολογία
ευρέως διαδεδομένο στη Βόρεια Αμερική, αλλά πιο συνηθισμένο στις βόρειες και ορεινές περιοχές.
Cap
2-13 cm ύψος- 2-8 cm διάμετρος- περιστασιακά σχεδόν κυπελλοειδές όταν είναι νεαρό, αλλά σύντομα γίνεται λοβωτό με δύο εμφανώς ανασηκωμένους λοβούς (σπάνια με 3 ή 4 λοβούς)- φαλακρό- χαλαρά ρυτιδωμένο αλλά συνήθως όχι εγκεφαλικό- χρώμα εξαιρετικά ποικίλο (από μαυρισμένο έως κιτρινωπό καφέ έως κοκκινωπό καφέ έως σκούρο καφέ)- κάτω επιφάνεια υπόλευκη έως καστανόχρωμη, με λεπτή σκόνη, μερικές φορές ενσφηνωμένη με το στέλεχος όπου υπάρχει επαφή.
Σάρκα
Λεπτά και εύθραυστα- λευκά έως καστανόχρωμα- ασήκωτα ή θαλαμωτά.
Στέλεχος
2-12 cm μήκος- πάχος έως 3 cm- χωρίς ραβδώσεις- χρωματισμένο όπως το κάλυμμα ή πιο ωχρό- με λεπτή σκόνη- αναπτύσσοντας πτυχές κοντά στη βάση.
Διατροφική αξία
Τοξικό- περιέχει gyromitrin, τοξίνη η οποία, όταν μεταβολίζεται από τον οργανισμό, μετατρέπεται σε μονομεθυλοϋδραζίνη, πτητική υδραζίνη, συστατικό ορισμένων καυσίμων για πυραύλους.
Μικροσκοπικά χαρακτηριστικά
Σπόρια 17-24 x 7-11 µ- στενά ελλειψοειδή- µε δύο µεγάλες σταγόνες ελαίου (µερικές φορές µε 1 ή 3 σταγόνες)- λεία- χωρίς απικύλια ή µε ελαφρώς παχυσµένα (κάτω από 1 µ) τοιχώµατα στα άκρα, δηµιουργώντας την ψευδαίσθηση πλατιών, πολύ ρηχών απικυλίων (καλύτερα ορατά µε θερµασµένο βαµβάκι µπλε). Ασκοί 8 ακίδων. Παραφύσεις τριχοειδείς- πλάτος 7-10 µ- µε κόκκινο κοκκώδες περιεχόµενο.
Παρόµοια είδη
Gyromitra ambigua
Είναι ένα σχεδόν πανομοιότυπο είδος με σπόρια διαστάσεων 22-30 x 7.5-12 µ και διαθέτει αμβλύ ακρολοφία σε κάθε άκρο (1.5-3 µ), µικρότερο καρποφόρο σώµα µε πιο ιώδη χρώµατα και βόρεια κατανοµή. Η περιγραφή του G. Το Infula στο Weber (1995) συνδυάζει το Gyromitra Ambigua με το Gyromitra infula.
-
Έχει τραχιά επιφάνεια (που μοιάζει με τον εγκέφαλο), όχι κυματιστή ή ακανόνιστη όπως η Gyromitra infula.
Ταξινόμηση και ετυμολογία
Αυτό το μανιτάρι περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1774 από τον Γερμανό μυκητολόγο Jacob Christian Schäffer ως Helvella infula (η αρχική ορθογραφία του γένους ήταν Elvela). Το 1849, ο Elias Magnus Fries καθιέρωσε το γένος Gyromitra, διαχωρίζοντάς το από το Helvella με βάση ένα γυροειδές υμένιο (που χαρακτηρίζεται από κυματοειδείς γραμμές ή στροφές)- το γένος βασίστηκε στο είδος τύπου Gyromitra esculenta.
Αργότερα, το 1886, ο Γάλλος μυκητολόγος Lucien Quélet μετέφερε το είδος στο Gyromitra. Τις επόμενες δεκαετίες παρατηρήθηκε κάποια παρατεταμένη σύγχυση ως προς τη σωστή ταξινομική τοποθέτηση αυτών των μυκήτων.
Το 1907, ο Jean Boudier μετακίνησε τόσο το G. esculenta και H. infula σε ένα νεοδημιουργημένο γένος που ονόμασε Physomitra- διατήρησε το γένος Gyromitra αλλά "το βάσισε σε έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα για να αποκλείσει από το γένος το ίδιο το είδος στο οποίο βασίστηκε". Σε μια προσπάθεια να συμφιλιωθεί η σύγχυση γύρω από την ονομασία και την ταυτότητα των δύο μανιταριών, ο Fred J. Ο Seaver πρότεινε ότι και τα δύο ήταν συνώνυμα, αντιπροσωπεύοντας μεταβλητές μορφές του ίδιου είδους. Η πρότασή του δεν υιοθετήθηκε από μεταγενέστερους μυκητολόγους, οι οποίοι εντόπισαν διαφορές μεταξύ των δύο ειδών, όπως ο χρόνος καρποφορίας, καθώς και μακροσκοπικές και μικροσκοπικές διαφορές.
Το όνομα του γένους προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις γύρος/γυρος "στρογγυλός" και μίτρα/μιτρα "κεφαλόδεσμος"- το ειδικό επίθετο προέρχεται από το λατινικό infǔla, μια βαριά ζώνη από στριμμένο μαλλί που φορούσαν οι Ρωμαίοι αξιωματούχοι στις θυσίες.
Επιπλέον, το G. infula είναι μέλος μιας ομάδας μανιταριών που είναι συλλογικά γνωστές ως "ψεύτικες μυρμηγκιές", οι οποίες ονομάστηκαν έτσι λόγω της ομοιότητάς τους με τις πολύ αξιόλογες βρώσιμες αληθινές μυρμηγκιές του γένους Morchella. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει άλλα είδη του γένους Gyromitra, όπως το G. esculenta (εγκεφαλικό μανιτάρι), G. caroliniana (μανιτάρι beefsteak) και το G. gigas (snow morel).
Gyromitra infula Βίντεο
Πηγή:
Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από την ομάδα Ultimate Mushroom και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τους δικούς σας σκοπούς με την άδεια Attribution-ShareAlike 4.0 International.
